In de laatste tijd kwam ik het thema vasthouden of loslaten steeds weer tegen.
Dit heeft vooral te maken met de voorbereiding voor het preekteam van Genesis 43 (*). Daarnaast gebeuren er veranderingen in mijn eigen leven.
Jakob heeft tijdens een zware hongersnood zijn zonen naar Egypte gestuurd om graan te kopen. Het graan betaalden ze met hun eigen landelijke grondstoffen. De onderkoning heeft na het eerste bezoek bevel gegeven om de jongste broer (Benjamin) mee te brengen. Simeon moest als borg in Egypte blijven. Jakob verdraagt het niet om zijn jongste zoon Benjamin mee te sturen. Hij is Jozef al verloren.
Ruben en Juda willen hun vader overhalen. Ruben stelt het leven van zijn eigen twee zonen onder de hoede van zijn vader. Juda stelt zichzelf als levenslange borg, zou Benjamin niet meer terugkomen. Zij voelen zich schuld omdat Jozef jaren geleden verkocht is door de andere broers.
Jakob wil Benjamin niet laten gaan, omdat hij het laatste is wat hem aan Rachel verbind. Zijn zoon Jozef is hij ook al kwijtgeraakt toen hij op weg was om de broers te zoeken.
Alle drie personen laten moeilijk los. Zij houden vast aan het verleden.
De vraag komt op: Welke moeilijkheden overkomen ons vandaag? Wij kennen het toch ook! Vasthouden aan wat van ons is. Vasthouden aan dat wat onzeker voelt en toch zekerheid geeft. Blijven in het verleden in plaats van kijken naar de toekomst.
Wij weten niet wat voor ons ligt. Wij zien dat het steegje over het water ergens eindigt. De verdere weg onbekend en onzeker. Wij wachten wel af. Wij blijven wel aan de oever. Blijven in onze eigen zooi.
Dat voelt toch best veilig?
Jakob moest uiteindelijk een besluit nemen: okay, als het moet, dan moet het maar (Gen. 43:14). Als ik Benjamin moet verliezen, dan moet het maar.
Een aantal jaren geleden vertelde een vriendin mij dat wij mensen (ik ook!) een rugzak dragen. In de rugzak stoppen wij onze moeite, problemen en zorgen. Zij oppert: “Leg je zware rugzak met al je zorgen en problemen bij het kruis neer!”. “Dat doe ik toch!”, heb ik geantwoord. Haar respons bracht mij aan het denken: “Doe je dat werkelijk? Ik denk, dat jij een klein aantal lichte probleempjes uitpakt en de rugzak snel weer dicht doet en meeneemt. Je wilt niet loslaten. Je zorgen en problemen worden hierdoor echt niet minder, hoor. Laat het nu toch bij het kruis liggen!!” Helaas, zij had gelijk!
Als ik merk dat ik weer moeite heb met loslaten, dan hoor ik deze woorden nog. Wij mensen koesteren graag wat voor ons belangrijk is. Het niet kwijt kunnen en willen heeft hiermee te maken. Problemen en moeite horen bij ons leven en bieden in al het onzekere dé zekerheid in ons dagelijkse leven.
Daarbij beseffen wij niet waar wij ons allemaal aan vasthouden: Vasthouden aan goede en slechte relaties, aan de tijd dat de kinderen nog klein waren en ineens al volwassen en zelfstandig zijn, vasthouden aan mensen die wij verloren hebben en hierdoor rouw en verdriet koesteren. Vasthouden aan eigenschappen en meningen van een ander die helemaal niet van mij zijn of zelfs met mij te maken hebben. Vasthouden aan het feit dat ik/wij in het verleden nog lichamelijk en geestelijk van alles konden wat nu ineens niet meer kan. Vasthouden aan de goede “oude tijd” en niet zien dat wij in het nu leven. Vasthouden aan bekende technieken die nu alweer verouderd zijn. Vasthouden aan….
Jakob heeft God bij zijn dilemma betrokken. Hij bidt dat God de onderkoning in Egypte barmhartigheid mag geven. God is diegene die Jakob bijstaat, ondersteund en vasthoud. Jakob laat los! Benjamin gaat met zijn broers naar Egypte. Van wanhoop wordt hoop en van ongeloof wordt geloof.
Jakob krijgt zijn zoon Benjamin terug. Juda en Ruben hoeven hun belofte en borg niet in ruilen. Gods barmhartigheid en alwetendheid heeft Jozef naar Egypte voor laten gegaan om op een latere tijd te zorgen dat Jakobs gezin kan overleven.
Vasthouden brengt gebondenheid en loslaten brengt vrijheid!
En omdat wij loslaten kan God vasthouden. Als God vasthoudt geeft Hij een oplossing.
Er zijn geen redenen dat God het niet ook nu nog voor ons doet. Hij is nu ook nog genadig en barmhartig. Hij is gisteren, vandaag en morgen, Dezelfde. Wij mogen net als Jakob vrijheid en nieuwe kansen ervaren. Onze taak is om los te laten! Overgeven aan God om vrijheid, liefde, genade en barmhartigheid te ontvangen.
Ik ervaar loslaten als een persoonlijke uitdaging. Loslaten mag ik elke dag opnieuw doen.
Loslaten betekend andere en mezelf vrij te zetten. Oohh, wat kan het moeilijk zijn. Soms moeten wij een grote stap zetten in richting vrijheid, samen met vergeving – om onszelf en anderen te vergeven.
Ken jij zo een uitdaging ook? Meld je gerust om ervaringen te delen, elkaar te steunen en te laten groeien om steeds beter los te laten.
Vasthouden:
Plaatst ons
In een gevangenis.
Loslaten: plaatst in de
Vrijheid (Elfje)
(*) in het preekteam kunnen leken het preken oefenen.

